donderdag 3 maart 2011
The Siege of Tilburg: Wat wil je weten?
The Siege of Tilburg: Wat wil je weten?: "Ondanks dat de situatie nog erg gespannen is, is het in Tilburg heel rustig. Natuurlijk maakt iedereen zich nog steeds zorgen en zijn veel m..."
Wat wil je weten?
Ondanks dat de situatie nog erg gespannen is, is het in Tilburg heel rustig. Natuurlijk maakt iedereen zich nog steeds zorgen en zijn veel mensen nog steeds ontzettend boos. De oorlog en onrust heeft geen invloed geweest op de onderlinge verhoudingen van de burgers. Spanningen ontstaan eerder door aanslagen, militair ingrijpen en de aanwezigheid van VN-soldaten. Het enige dat inwoners en buitenlandse soldaten gemeen lijken te hebben is dat ze er niet willen zijn.
"Luister wat wil je nou weten? Wat wil je nou doen?" Vroeg een VN-soldaat aan mij. "Ik bedoel.. Ik verblijf in een basis hier verderop. Het mag dan nu eindelijk rustig en stabiel zijn, maar er is constant een dreiging. Je kan elk moment een kogel door je kop krijgen uit het lijkt wel elk raam. We hebben onze eigen patrouillezone in de stad. Die doen we ook elke dag.. Vechten mogen we bijna niet volgens het mandaat. Dus wat doe ik hier..? Wat doen we hier eigenlijk? Ik zou het niet weten."
"Je maakt bizarre situaties mee. Guerrilla sucks! Iedereen kan ineens een agressor zijn. Je wilt hier de burgers helpen, maar de helft wil je hier weg.. De Militairen willen ons weg, want wij staan hun in de weg.. Ik bedoel.. Dat kun je toch zien?"
Je ziet foto's van de stad Tilburg. Verwoeste gebouwen en wijken en fragmenten van cultuur die de gedachten en gevoelens van de bevolking uitstralen. De mensen die er leven of hebben geleefd en die door oorlogsgeweld omkwamen. Die hebben gezien wat er plaatsvind en heeft plaats gevonden.
Die foto's belichamen in één blik het geschreven woord. Daar is geen uitleg bij nodig. De foto's laten zien wat er gebeurd als belang en fanatisme kunnen leiden tot misdaad.
"Luister wat wil je nou weten? Wat wil je nou doen?" Vroeg een VN-soldaat aan mij. "Ik bedoel.. Ik verblijf in een basis hier verderop. Het mag dan nu eindelijk rustig en stabiel zijn, maar er is constant een dreiging. Je kan elk moment een kogel door je kop krijgen uit het lijkt wel elk raam. We hebben onze eigen patrouillezone in de stad. Die doen we ook elke dag.. Vechten mogen we bijna niet volgens het mandaat. Dus wat doe ik hier..? Wat doen we hier eigenlijk? Ik zou het niet weten."
"Je maakt bizarre situaties mee. Guerrilla sucks! Iedereen kan ineens een agressor zijn. Je wilt hier de burgers helpen, maar de helft wil je hier weg.. De Militairen willen ons weg, want wij staan hun in de weg.. Ik bedoel.. Dat kun je toch zien?"
Je ziet foto's van de stad Tilburg. Verwoeste gebouwen en wijken en fragmenten van cultuur die de gedachten en gevoelens van de bevolking uitstralen. De mensen die er leven of hebben geleefd en die door oorlogsgeweld omkwamen. Die hebben gezien wat er plaatsvind en heeft plaats gevonden.
Die foto's belichamen in één blik het geschreven woord. Daar is geen uitleg bij nodig. De foto's laten zien wat er gebeurd als belang en fanatisme kunnen leiden tot misdaad.
maandag 31 januari 2011
The Siege of Tilburg: This is the world we live in
The Siege of Tilburg: This is the world we live in: "Dagenlange beschietingen of onzekere stiltes. Daarnaast zorgen voor zijn kinderen en hulpverlening bieden als verpleger in het Elisabeth Zie..."
This is the world we live in
Dagenlange beschietingen of onzekere stiltes. Daarnaast zorgen voor zijn kinderen en hulpverlening bieden als verpleger in het Elisabeth Ziekenhuis of waar hij ook maar kan. Dat is de dagelijkse realiteit van Frank uit de Voltstraat. Als de omstandigheden het toelaten, neemt hij zijn kinderen mee naar de parkeerplaats achter het appartementencomplex waar hij woont. Al is het maar 5 minuten, om heel even wat frisse(re) lucht in te ademen, voordat ze weer naar binnen moeten. Vanuit het raam in hun appartement zien ze rook van verschillende locaties. Ook weer elke dag anders.
"Sinds het begin van de oorlog is het leven een chaotisch bestaan. We hebben nog geluk dat op de begane grond er nog een kraan is waar nog water uitkomt. Daar sta je dus 's ochtends al in de rij, heel misschien kun je onder bewoners wat voedsel handelen, en weer naar boven om een brood te bakken van het kleine beetje bloem dat we nog hebben. Het enige wat nog constant is, zijn de nieuwsberichten die we op de radio horen (http://the-siege-of-tilburg.blogspot.com/2011/01/het-blijft-droog-vandaag.html)."
Tijdens de gevechten in Zuid werd zijn appartement door Burgertroepen ingenomen, en later nadat de Burgertroepen vertrokken waren, door Militairen. Het zijn de vele problemen die iedereen in Tilburg heeft. Vernietiging op grote schaal en door blokkades, te weinig materiaal om reparaties te doen. En dan heb je het nog niet eens over plunderingen.
"Ze hebben bijna niets heel gelaten! Twee deuren heb ik via smokkelaars weten aan te komen. En schotten voor de kapotte ramen heb ik geïmproviseerd met verschillend materiaal. Sowieso als je iets bij smokkelaars besteld is het gruwelijk duur en moet je weken, zo niet maanden wachten. Met de kou is het vooral voor mijn kinderen onbehaaglijk. Het enigste wat ik eigenlijk nu het liefste zou willen is een bed voor de kinderen, maar daar valt niet aan te komen dus moeten ze op een matras op de grond slapen. De VN heeft dan wel dekens uitgedeeld, maar een dekentje is niet genoeg! En dan maak ik me gruwelijk zorgen om hun gezondheid."
Twee weken lang moest hij zijn appartement verlaten door gevechten en de inname door Burgertroepen en later de Militairen. Door Frank zijn baan als verpleger, konden ze in een ruimte in het Elisabeth Ziekenhuis onderdak krijgen, en kon hij ondertussen heel veel hulp verlenen.
"Tijdens die gevechten was het hier al helemaal een gekkenhuis. Op een gegeven moment raakte het ziekenhuis ook te vol en moesten we naar vrienden toe. Soms kan je gewoon niet naar buiten. Je voelt je op straat constant bedreigd. Zowel in Zuid, als het centrum of West, maakt niet uit! Je bent je leven gewoon niet zeker! Maar 'it's the world we live in', we leven van dag tot dag."
"Sinds het begin van de oorlog is het leven een chaotisch bestaan. We hebben nog geluk dat op de begane grond er nog een kraan is waar nog water uitkomt. Daar sta je dus 's ochtends al in de rij, heel misschien kun je onder bewoners wat voedsel handelen, en weer naar boven om een brood te bakken van het kleine beetje bloem dat we nog hebben. Het enige wat nog constant is, zijn de nieuwsberichten die we op de radio horen (http://the-siege-of-tilburg.blogspot.com/2011/01/het-blijft-droog-vandaag.html)."
Tijdens de gevechten in Zuid werd zijn appartement door Burgertroepen ingenomen, en later nadat de Burgertroepen vertrokken waren, door Militairen. Het zijn de vele problemen die iedereen in Tilburg heeft. Vernietiging op grote schaal en door blokkades, te weinig materiaal om reparaties te doen. En dan heb je het nog niet eens over plunderingen.
 |
| Ravage in de Voltstraat na de gevechten in Zuid |
Twee weken lang moest hij zijn appartement verlaten door gevechten en de inname door Burgertroepen en later de Militairen. Door Frank zijn baan als verpleger, konden ze in een ruimte in het Elisabeth Ziekenhuis onderdak krijgen, en kon hij ondertussen heel veel hulp verlenen.
"Tijdens die gevechten was het hier al helemaal een gekkenhuis. Op een gegeven moment raakte het ziekenhuis ook te vol en moesten we naar vrienden toe. Soms kan je gewoon niet naar buiten. Je voelt je op straat constant bedreigd. Zowel in Zuid, als het centrum of West, maakt niet uit! Je bent je leven gewoon niet zeker! Maar 'it's the world we live in', we leven van dag tot dag."
donderdag 20 januari 2011
The Siege of Tilburg: Het blijft droog vandaag!
The Siege of Tilburg: Het blijft droog vandaag!: "Vanochtend had de omroeper van de regionale calamiteitenzender (waarom ze het nog steeds zo noemen snap ik ook niet!) het volgende aangekond..."
Het blijft droog vandaag!
Vanochtend had de omroeper van de regionale calamiteitenzender (waarom ze het nog steeds zo noemen snap ik ook niet!) het volgende aangekondigd: 'Wederom een rustige dag. Er zijn een paar granaten gevallen bij de Piushaven en daar zijn een aantal huizen verwoest. De huizen stonden leeg en er zijn geen doden gevallen. Verlaat ondanks dat het rustig is uw huizen niet, tenzij er een dringende noodzaak voor is. De buiten temperatuur is aangenaam en het blijft de rest van de dag droog."
Zo gaat het dus al de hele maand...
Wat valt er dus na lange tijd te zeggen over Tilburg? Niets. Verveling. Degene die iets willen weten, volgen het nieuws en weten het al. En wanneer men het wil negeren, dan doet men het ook en dan zullen ze daar niet mee gestoord worden. De inwoners maken zich steeds minder druk. Het hoort erbij. Het is niet te voorspellen zoals de opbouw van een lied, dat logisch opgebouwd is met coupletten en refreinen. Probeer maar eens een ballade te schrijven over Tilburg en de oorlog. Misschien wanneer het allemaal is afgelopen kunnen we er een logische structuur in vinden.
Maar niemand maakt zich ook echt druk. Dat moet ook niet, anders denk je niet meer aan de hele kleine dingen die onmisbaar zijn en vroeger zo logisch waren: Hoe maak je licht? Waar vind je überhaupt nog licht? Wie heeft er eten te ruil? Waarvoor? Leo van twee huizen verder, had gisteren nog twee eieren en een brood geruild voor wat penlite-batterijen (Waarschijnlijk had ik er een fortuin mee kunnen maken). Hij moest er volgens mij nodig vanaf want andere buurtbewoners zaten hem al dagen op z'n nek. Ben benieuwd wat als ze van mijn batterijen hadden geweten!
Bij Leo kunnen ze nu waarschijnlijk weer een tijdje naar de radio luisteren! Heel belangrijk! Zo worden Tilburg en zijn inwoners op de hoogte gehouden. Anders hadden we toch totaal gemist dat de buitentemperatuur aangenaam was en het de hele dag droog bleef!
Zo gaat het dus al de hele maand...
Wat valt er dus na lange tijd te zeggen over Tilburg? Niets. Verveling. Degene die iets willen weten, volgen het nieuws en weten het al. En wanneer men het wil negeren, dan doet men het ook en dan zullen ze daar niet mee gestoord worden. De inwoners maken zich steeds minder druk. Het hoort erbij. Het is niet te voorspellen zoals de opbouw van een lied, dat logisch opgebouwd is met coupletten en refreinen. Probeer maar eens een ballade te schrijven over Tilburg en de oorlog. Misschien wanneer het allemaal is afgelopen kunnen we er een logische structuur in vinden.
Maar niemand maakt zich ook echt druk. Dat moet ook niet, anders denk je niet meer aan de hele kleine dingen die onmisbaar zijn en vroeger zo logisch waren: Hoe maak je licht? Waar vind je überhaupt nog licht? Wie heeft er eten te ruil? Waarvoor? Leo van twee huizen verder, had gisteren nog twee eieren en een brood geruild voor wat penlite-batterijen (Waarschijnlijk had ik er een fortuin mee kunnen maken). Hij moest er volgens mij nodig vanaf want andere buurtbewoners zaten hem al dagen op z'n nek. Ben benieuwd wat als ze van mijn batterijen hadden geweten!
Bij Leo kunnen ze nu waarschijnlijk weer een tijdje naar de radio luisteren! Heel belangrijk! Zo worden Tilburg en zijn inwoners op de hoogte gehouden. Anders hadden we toch totaal gemist dat de buitentemperatuur aangenaam was en het de hele dag droog bleef!
 |
| Piushaven, vanaf de Hopliedenkade |
zaterdag 1 januari 2011
Beste Wensen voor het nieuwe jaar!
De beste wensen voor het nieuwe jaar! Goede gezondheid, verdraagzaamheid en vooral minder ellende.
Abonneren op:
Posts (Atom)