zondag 31 oktober 2010
The Siege of Tilburg: Long time no Siege..
The Siege of Tilburg: Long time no Siege..: "'Gast rustig aan man. Ik heb nog maar 2 flessen' 'Sorry man, maar kan wel een slok gebruiken.' 'Je ben een tijd weggeweest of nie?' 'Na dat ..."
Long time no Siege..
"Gast rustig aan man. Ik heb nog maar 2 flessen"
"Sorry man, maar kan wel een slok gebruiken."
"Je ben een tijd weggeweest of nie?"
"Na dat interview met Building ben ik even weggeweest."
"Waar was je dan?"
"Ah Rotterdam kunstproject en even weg van hier.."
"Maar daar voor een kunstproject geweest!?"
"Ja van alles... En ook flink geschilderd de laatste tijd. Hier check:"
"Ohhhw joh!... Nageschilderd van een foto?"
"Nee van een film over Bosnië. Is de bedoeling dat het een zesluik wordt."
Goed bezig. Hoe groot zijn ze?"
"60 bij 70 en 40 bij 50 centimeter. Zo groot wordt de rest ook ongeveer."
"Waarom schilder je niet dit soort taferelen over Tilburg?"
"Geen idee. Op deze manier houd ik me even met iets anders bezig."
"Iets anders!? Dit soort taferelen zien we ook dagelijks op straat!"
"Check trouwens wat ik op straat zag hangen. Er hangen er nog meer in de stad."
"Het is lange tijd te rustig geweest man! De pleuris breekt binnenkort weer uit echt waar. Als ze met dit soort aankondigingen komen… Kan niet anders. Dit is geen vriendelijk verzoek om rustig je wapens in te leveren. Het is echt niet zo dat we zijn veroverd of zo! Integendeel, iedereen wil vechten.
De laatste dagen is het veel enger. Ik weet niet wat ik erger vind. Of het voortdurend gebulder van kanonnen en ontploffingen, of de akelige stilte die af en toe onderbroken wordt door mortierinslagen."
"Bij voortdurend bombardement, net zoals toen Zuid en het centrum flink onder vuur lagen, weet je in ieder geval dat je niet naar buiten kan gaan."
(Explosie vlakbij Ruud snelt naar de deur en schreeuwt naar iedereen en niemand)
"Ahhrgg Da bedoel ik nou! NAAIT M GODVER-DOMME!!!! GA TOCH WERKEN GODSAKKER!!!!!!!!!!!!!!"
"Sorry man, maar kan wel een slok gebruiken."
"Je ben een tijd weggeweest of nie?"
"Na dat interview met Building ben ik even weggeweest."
"Waar was je dan?"
"Ah Rotterdam kunstproject en even weg van hier.."
"Maar daar voor een kunstproject geweest!?"
"Ja van alles... En ook flink geschilderd de laatste tijd. Hier check:"
"Ohhhw joh!... Nageschilderd van een foto?"
"Nee van een film over Bosnië. Is de bedoeling dat het een zesluik wordt."
Goed bezig. Hoe groot zijn ze?"
"60 bij 70 en 40 bij 50 centimeter. Zo groot wordt de rest ook ongeveer."
"Waarom schilder je niet dit soort taferelen over Tilburg?"
"Geen idee. Op deze manier houd ik me even met iets anders bezig."
"Iets anders!? Dit soort taferelen zien we ook dagelijks op straat!"
"Check trouwens wat ik op straat zag hangen. Er hangen er nog meer in de stad."
"Het is lange tijd te rustig geweest man! De pleuris breekt binnenkort weer uit echt waar. Als ze met dit soort aankondigingen komen… Kan niet anders. Dit is geen vriendelijk verzoek om rustig je wapens in te leveren. Het is echt niet zo dat we zijn veroverd of zo! Integendeel, iedereen wil vechten.
De laatste dagen is het veel enger. Ik weet niet wat ik erger vind. Of het voortdurend gebulder van kanonnen en ontploffingen, of de akelige stilte die af en toe onderbroken wordt door mortierinslagen."
"Bij voortdurend bombardement, net zoals toen Zuid en het centrum flink onder vuur lagen, weet je in ieder geval dat je niet naar buiten kan gaan."
(Explosie vlakbij Ruud snelt naar de deur en schreeuwt naar iedereen en niemand)
"Ahhrgg Da bedoel ik nou! NAAIT M GODVER-DOMME!!!! GA TOCH WERKEN GODSAKKER!!!!!!!!!!!!!!"
maandag 18 oktober 2010
The Siege of Tilburg: Building. The End?
The Siege of Tilburg: Building. The End?: "Building Geen profeet, wel een boodschap ‘Ik heb lang gedacht dat Micheal Jackson de enige artiest op aarde was’ Tijdens het interview: W..."
Building. The End?
Building
Geen profeet, wel een boodschap
‘Ik heb lang gedacht dat Micheal Jackson de enige artiest op aarde was’
Tijdens het interview:
Waar:
Tilburg
Duur:
1 uur
Drinken:
Een flesje vlierbessenfrisdrank
Eten:
Niks
Uitspraak:
“Alles is veel intenser geworden door de oorlog
Na zijn werk Filet Of Sopie in 2007 davert het succes van de Surinaamse kunstenaar Building gestaag door in het nieuwe decennium. Nu in Tilburg experimenteert de immer gemutste Building met de Tilburg als openbaar atelier, maar wel met een zekere diep- en treitergang.
Dat de jonge Building kunstenaar zou worden was haast onvermijdelijk. Zijn vader werkte naast een reguliere baan jarenlang als amateurkunstenaar in diverse ateliers, het ouderlijk huis in Paramaribo was altijd gevuld met schilderijen, tekeningen, collages en nog meer verschillend werk. Op zijn negende begon Building met schilderen en vanaf zijn vijftiende werkte hij met wat hij maar kon vingen. Met zijn karakteristieke onafscheidelijke muts loopt Building het verwoeste maar nog altijd hippe café binnen waar ik met hem heb afgesproken.
Die look van jou, een soort vintage soulstijl, is dat een handelsmerk?
“Ik weet niet, die stijl sijpelt er per ongeluk altijd wel doorheen: ook in meubels en andere dingen. Ik heb niet echt een duidelijk beeld voor ogen als ik kleding koop, het is een verzameling van verschillende dingen die ik mooi vind. De ene keer draag ik sneakers, de andere dag stappers.”
Geldt dat ook voor je kunstsmaak en stijl?
“Ja, ik ben niet erg aan één stijl gebonden. Ik ben beïnvloed door verschillende stijlen, van dada tot realisme. Het maakt meestal niet uit, maar het meest wordt ik aangesproken door kunst die recht uit het hart lijkt geschapen.”
En nu?
`Since I´m stuck here, werk ik maar met wat ik kan vinden en bemachtigen, en daarnaast geef ik les op de Academie van Fontys. Ik heb er een jaarcontract dus ik maak het ook gewoon af. Uh ja ikzelf. Ik werd geïnspireerd door de lakens en gordijnen die door burgers werden opgehangen toen in Sarajevo. Ik weet niet of je ze al gezien hebt maar, ja ik wilde er nog wat aan toevoegen. Hehe, ja, is gewoon grappig om de sluipschutters hier wat te pesten met een extra boodschap. Onlangs heb ik trouwens aan een platenspeler weten te komen en draai ik vooral vinyl. Soul, Jazz, Fusion, wat ik ook maar kan bemachtigen, maar het liefst echte thuis-chillmuziek, heerlijk. Als het een rustige dag lijkt te worden, waag ik het wel eens om de platenspeler en wat platen mee te nemen naar de academie. Dan gaan we met studenten aan het werk onder het genot van de muziek en de oorlogsambience.”
Gaan we dat ook terugzien in je werk?
“Nou, ik heb nooit echt een plan hoe mijn werk moet worden. Vooral NU laat ik me door de omgeving beïnvloeden. Eerst zoek ik naar wat ik heb meegemaakt en wat ik wil zeggen, daarna hoe ik het wil zeggen. Waarschijnlijk ken jij het ook wel als kunstenaar zijnde. Net als jou projecten: je hebt een onderwerp in je hoofd en zoekt daarna de wijze waarop je het wil uitbeelden. En dan ga je nog eens zoeken naar de juiste potloden en papier en formaat. Vergis je niet ik ben ook onder de indruk van jou werk, maar zo is het toch ook om toch proberen te werken in een stad als deze?”
Nou en of, dat valt niet altijd even mee. Het is heel veel aanpassen en er het beste maar van maken. En vooral je gevoel voor humor niet verliezen.
“Dat is het laatste wat je moet doen. Ik weet trouwens nog een leuke, vertelde een student aan mij:
In Zuid steekt een moeder haar hoofd uit het raam van haar flat en roept naar de kinderen die buiten aan het spelen zijn: “Kinderen ga naar binnen! Er zit daar een sluipschutter!” Antwoord een van de kinderen: “Nee hoor! Papa slaapt!”
(We hebben ontzettend gelachen en nog het meest om de droogheid van de mop. Mensen in het café die de mop ook hoorden lachten even hard mee met ons. Daarna bestelden we nog maar een vlierbessensap)
Oké! Volgende. Je bent niet wereldberoemd als artiest, maar je hebt al wel in verschillende musea in de wereld tentoongesteld. Daarnaast heb je ook ontzettend veel achter de schermen gewerkt. Je was werkzaam in Suriname, hebt meegeholpen aan Paramaribo Perspectives in Rotterdam in 2010 en nu geef je les aan studenten op Fontys. Waarom?
“Ik hou van mensen. Mensen zijn inspirerend. Daarnaast vind ik het ook heel erg goed om kennis over te dragen, nee trouwens ik zeg het verkeerd, kennis uit te wisselen. Je kan ontzettend van elkaar leren. Het is ook ontzettend leuk om te werken met anderen.”
Met je eigen carrière ben je eigenlijk nog niet zo lang bezig.
“Dat is niet waar, eigenlijk werk ik daar al vanaf mijn vijftiende aan. Maar in Suriname is het ook moeilijk om bekend te worden. Na les te hebben gehad op academies in het buitenland begon ik nog meer invloeden te gebruiken. Uit die invloeden kwam Filet Of Sopie in 2007. Het lijkt ‘ineens’ maar het kost jaren voorbereiding. Ik ben arm opgegroeid en heb nog steeds niet veel geld. Maar ik ben miljardair als het op ervaringen aankomt. “
Hoe kwam je dan toch in the picture?
“Nadat Filet of Sopie in Suriname was ontdekt door een Amerikaan, mocht ik in de Verenigde Staten exposeren. Toen begon het balletje ook richting Europa te rollen. Eerst Rotterdam en daarna Londen. Het was ook erg veel geluk, geloof me!”
Je bent sinds vijf maanden vader. Het contact onderhouden met je familie is nu wel erg moeilijk.
“Ja dat is het zeker. Maar het geeft me een extra boost. Mijn vrouw is erg trots op wat ik doe en ze wil ook dat ik het afmaak. Als we elkaar toch even weten te spreken op Skype of via chat, dan delen we in vreugde.”
Wanneer was de laatste keer dat je ze sprak?
“Anderhalve week geleden... Kan ik straks niet even.. Heeft jou laptop?”
Tuurlijk!
“Thanks man!”
Maar hoe gaat het met je wereldfaam?
“Dat zal nu wel even op een laag pitje komen denk ik. Ja zoals ik al zei was het na Filet Of Sopie wel meer gaan rollen. Daarna heeft het in de UK voor discussie gezorgd. En vooral in Zwitserland en Italië heeft het ook goed gedaan. “
Spreek je Italiaans?
“Nee, maar fonetisch ben ik best sterk.”
Uit het werk 4-3dom blijkt een redelijk engagement en je hebt studenten begeleid met hun voorstellingen op de Katterug. Hieruit blijkt wel jou bezorgdheid over de toestand van de wereld.
“Correct. Kijk om je heen. Wie had dit ooit gedacht in Nederland!? 4-3dom was nota bene nog voor de oorlog en het werk was niet bedoeld als concrete kritiek. De situatie maakte het concrete kritiek. Weet je nog dat nummer dat door de aanslagen op 11 september zo bekend werd, van die Amerikaanse band Live?”
Ik ken ze ja!
“Overcome was dat. Overcome groeide uit tot hun grootste hit. Mensen denken dat Live Overcome speciaal had geschreven naar aanleiding van de aanslagen, maar hij stond al op hun album. Het paste alleen ontzettend goed ‘bij de gevoelens van die dagen’. Toen werd het nummer vervroegd als single uitgebracht en ging de opbrengst naar de slachtoffers van de aanslagen. Die vergelijking kun je ook ongeveer trekken met 4-3dom. Door de oorlog is het werk ontzettend bekend geworden.
Maar los daarvan.., het ligt me wel, maar ik wil niet dat het lijkt als: ‘Ik zal wel even vertellen hoe het zit.’ Ik heb lang gevonden dat ik niet de autoriteit had om zulke werken te maken. Wie neemt dat soort dingen van een twintiger aan, die nog nooit oorlog had ervaren? Nu zit ik midden in de shit. En nu ik 31 ben heb ik het gevoel dat ik verantwoordelijkheid moet nemen. Ik wil echt geen profeet worden, of Bono, maar ik wil wel dingen maken over zaken die ik echt belangrijk vind. Met kunst kun je dingen aan de kaak stellen en discussie oproepen, en het is voor mij een uitlaatklep.”
Komt het ook door het vaderschap?
“Misschien, al was de oorlog al begonnen toen Joy werd geboren. Ik had erbij moeten zijn maar de oorlog verhinderde me om het vliegtuig te pakken. Maar alles is veel intenser geworden. Op grote schaal, van ‘waar moet het heen met de wereld’, tot kleine dingen. Ik denk meer na over wat voor voorbeeld ik geef, welke boodschap, gedachte ik wil overbrengen, of tot discussie wil brengen. Dat wil ik laten doorspelen in mijn werk.”
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
“Eigenlijk uit alles dat me raakt. Jij bijvoorbeeld met je krullen hahahaha, nee man, ja ik bedoel, sorry hehe. Oké oké. Uhm. Nee dingen die me raken. Net als een liedje dat je echt voelt, het gevoel erachter. Je gaat het ontleden: hoe zit iets in elkaar? In mijn vroege tienerjaren was ik fan van Micheal Jackson, ik heb heel lang gedacht dat hij de enige artiest ter wereld was.”
Zou je wereldberoemd willen worden als Micheal Jackson?
Dat niveau van roem moet je niet willen, dat is voor niemand leuk. Het gaat voor mij nu meer over mijn werk, het werk dat ik hier in deze stad kan doen samen met andere mensen. Dat wil ik.
(Ik sloeg het bestand op dat ik met de voice-recorder op mijn laptop heb gemaakt, maakte verbinding met internet en liet Building even chatten met zijn gezin.)
Typisch Building
Favoriete genotsmiddel
“Ik rook graag af en toe een jointje.”
Fijnste plek
“De Katterug. Ik geniet van het werk dat de studenten maken.”
Grootste zonde
“Die heb ik wel een aantal.. Moet ik maar eens iets aan doen.”
Beste eigenschap
“Ik sta voor alles open.”
Grootste ergernis
“Deze oorlog en dat ik niet bij mijn gezin kan zijn.”
Typisch Building
“Mijn handtekening?”
Building over 10 jaar
“Precies als nu. Alleen dan bij mijn familie en in vrede. Maar liever eerder dan 10 jaar.”
Geen profeet, wel een boodschap
‘Ik heb lang gedacht dat Micheal Jackson de enige artiest op aarde was’
Tijdens het interview:
Waar:
Tilburg
Duur:
1 uur
Drinken:
Een flesje vlierbessenfrisdrank
Eten:
Niks
Uitspraak:
“Alles is veel intenser geworden door de oorlog
Na zijn werk Filet Of Sopie in 2007 davert het succes van de Surinaamse kunstenaar Building gestaag door in het nieuwe decennium. Nu in Tilburg experimenteert de immer gemutste Building met de Tilburg als openbaar atelier, maar wel met een zekere diep- en treitergang.
Dat de jonge Building kunstenaar zou worden was haast onvermijdelijk. Zijn vader werkte naast een reguliere baan jarenlang als amateurkunstenaar in diverse ateliers, het ouderlijk huis in Paramaribo was altijd gevuld met schilderijen, tekeningen, collages en nog meer verschillend werk. Op zijn negende begon Building met schilderen en vanaf zijn vijftiende werkte hij met wat hij maar kon vingen. Met zijn karakteristieke onafscheidelijke muts loopt Building het verwoeste maar nog altijd hippe café binnen waar ik met hem heb afgesproken.
Die look van jou, een soort vintage soulstijl, is dat een handelsmerk?
“Ik weet niet, die stijl sijpelt er per ongeluk altijd wel doorheen: ook in meubels en andere dingen. Ik heb niet echt een duidelijk beeld voor ogen als ik kleding koop, het is een verzameling van verschillende dingen die ik mooi vind. De ene keer draag ik sneakers, de andere dag stappers.”
Geldt dat ook voor je kunstsmaak en stijl?
“Ja, ik ben niet erg aan één stijl gebonden. Ik ben beïnvloed door verschillende stijlen, van dada tot realisme. Het maakt meestal niet uit, maar het meest wordt ik aangesproken door kunst die recht uit het hart lijkt geschapen.”
En nu?
`Since I´m stuck here, werk ik maar met wat ik kan vinden en bemachtigen, en daarnaast geef ik les op de Academie van Fontys. Ik heb er een jaarcontract dus ik maak het ook gewoon af. Uh ja ikzelf. Ik werd geïnspireerd door de lakens en gordijnen die door burgers werden opgehangen toen in Sarajevo. Ik weet niet of je ze al gezien hebt maar, ja ik wilde er nog wat aan toevoegen. Hehe, ja, is gewoon grappig om de sluipschutters hier wat te pesten met een extra boodschap. Onlangs heb ik trouwens aan een platenspeler weten te komen en draai ik vooral vinyl. Soul, Jazz, Fusion, wat ik ook maar kan bemachtigen, maar het liefst echte thuis-chillmuziek, heerlijk. Als het een rustige dag lijkt te worden, waag ik het wel eens om de platenspeler en wat platen mee te nemen naar de academie. Dan gaan we met studenten aan het werk onder het genot van de muziek en de oorlogsambience.”
Gaan we dat ook terugzien in je werk?
“Nou, ik heb nooit echt een plan hoe mijn werk moet worden. Vooral NU laat ik me door de omgeving beïnvloeden. Eerst zoek ik naar wat ik heb meegemaakt en wat ik wil zeggen, daarna hoe ik het wil zeggen. Waarschijnlijk ken jij het ook wel als kunstenaar zijnde. Net als jou projecten: je hebt een onderwerp in je hoofd en zoekt daarna de wijze waarop je het wil uitbeelden. En dan ga je nog eens zoeken naar de juiste potloden en papier en formaat. Vergis je niet ik ben ook onder de indruk van jou werk, maar zo is het toch ook om toch proberen te werken in een stad als deze?”
Nou en of, dat valt niet altijd even mee. Het is heel veel aanpassen en er het beste maar van maken. En vooral je gevoel voor humor niet verliezen.
“Dat is het laatste wat je moet doen. Ik weet trouwens nog een leuke, vertelde een student aan mij:
In Zuid steekt een moeder haar hoofd uit het raam van haar flat en roept naar de kinderen die buiten aan het spelen zijn: “Kinderen ga naar binnen! Er zit daar een sluipschutter!” Antwoord een van de kinderen: “Nee hoor! Papa slaapt!”
(We hebben ontzettend gelachen en nog het meest om de droogheid van de mop. Mensen in het café die de mop ook hoorden lachten even hard mee met ons. Daarna bestelden we nog maar een vlierbessensap)
Oké! Volgende. Je bent niet wereldberoemd als artiest, maar je hebt al wel in verschillende musea in de wereld tentoongesteld. Daarnaast heb je ook ontzettend veel achter de schermen gewerkt. Je was werkzaam in Suriname, hebt meegeholpen aan Paramaribo Perspectives in Rotterdam in 2010 en nu geef je les aan studenten op Fontys. Waarom?
“Ik hou van mensen. Mensen zijn inspirerend. Daarnaast vind ik het ook heel erg goed om kennis over te dragen, nee trouwens ik zeg het verkeerd, kennis uit te wisselen. Je kan ontzettend van elkaar leren. Het is ook ontzettend leuk om te werken met anderen.”
Met je eigen carrière ben je eigenlijk nog niet zo lang bezig.
“Dat is niet waar, eigenlijk werk ik daar al vanaf mijn vijftiende aan. Maar in Suriname is het ook moeilijk om bekend te worden. Na les te hebben gehad op academies in het buitenland begon ik nog meer invloeden te gebruiken. Uit die invloeden kwam Filet Of Sopie in 2007. Het lijkt ‘ineens’ maar het kost jaren voorbereiding. Ik ben arm opgegroeid en heb nog steeds niet veel geld. Maar ik ben miljardair als het op ervaringen aankomt. “
Hoe kwam je dan toch in the picture?
“Nadat Filet of Sopie in Suriname was ontdekt door een Amerikaan, mocht ik in de Verenigde Staten exposeren. Toen begon het balletje ook richting Europa te rollen. Eerst Rotterdam en daarna Londen. Het was ook erg veel geluk, geloof me!”
Je bent sinds vijf maanden vader. Het contact onderhouden met je familie is nu wel erg moeilijk.
“Ja dat is het zeker. Maar het geeft me een extra boost. Mijn vrouw is erg trots op wat ik doe en ze wil ook dat ik het afmaak. Als we elkaar toch even weten te spreken op Skype of via chat, dan delen we in vreugde.”
Wanneer was de laatste keer dat je ze sprak?
“Anderhalve week geleden... Kan ik straks niet even.. Heeft jou laptop?”
Tuurlijk!
“Thanks man!”
Maar hoe gaat het met je wereldfaam?
“Dat zal nu wel even op een laag pitje komen denk ik. Ja zoals ik al zei was het na Filet Of Sopie wel meer gaan rollen. Daarna heeft het in de UK voor discussie gezorgd. En vooral in Zwitserland en Italië heeft het ook goed gedaan. “
Spreek je Italiaans?
“Nee, maar fonetisch ben ik best sterk.”
Uit het werk 4-3dom blijkt een redelijk engagement en je hebt studenten begeleid met hun voorstellingen op de Katterug. Hieruit blijkt wel jou bezorgdheid over de toestand van de wereld.
“Correct. Kijk om je heen. Wie had dit ooit gedacht in Nederland!? 4-3dom was nota bene nog voor de oorlog en het werk was niet bedoeld als concrete kritiek. De situatie maakte het concrete kritiek. Weet je nog dat nummer dat door de aanslagen op 11 september zo bekend werd, van die Amerikaanse band Live?”
Ik ken ze ja!
“Overcome was dat. Overcome groeide uit tot hun grootste hit. Mensen denken dat Live Overcome speciaal had geschreven naar aanleiding van de aanslagen, maar hij stond al op hun album. Het paste alleen ontzettend goed ‘bij de gevoelens van die dagen’. Toen werd het nummer vervroegd als single uitgebracht en ging de opbrengst naar de slachtoffers van de aanslagen. Die vergelijking kun je ook ongeveer trekken met 4-3dom. Door de oorlog is het werk ontzettend bekend geworden.
Maar los daarvan.., het ligt me wel, maar ik wil niet dat het lijkt als: ‘Ik zal wel even vertellen hoe het zit.’ Ik heb lang gevonden dat ik niet de autoriteit had om zulke werken te maken. Wie neemt dat soort dingen van een twintiger aan, die nog nooit oorlog had ervaren? Nu zit ik midden in de shit. En nu ik 31 ben heb ik het gevoel dat ik verantwoordelijkheid moet nemen. Ik wil echt geen profeet worden, of Bono, maar ik wil wel dingen maken over zaken die ik echt belangrijk vind. Met kunst kun je dingen aan de kaak stellen en discussie oproepen, en het is voor mij een uitlaatklep.”
Komt het ook door het vaderschap?
“Misschien, al was de oorlog al begonnen toen Joy werd geboren. Ik had erbij moeten zijn maar de oorlog verhinderde me om het vliegtuig te pakken. Maar alles is veel intenser geworden. Op grote schaal, van ‘waar moet het heen met de wereld’, tot kleine dingen. Ik denk meer na over wat voor voorbeeld ik geef, welke boodschap, gedachte ik wil overbrengen, of tot discussie wil brengen. Dat wil ik laten doorspelen in mijn werk.”
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
“Eigenlijk uit alles dat me raakt. Jij bijvoorbeeld met je krullen hahahaha, nee man, ja ik bedoel, sorry hehe. Oké oké. Uhm. Nee dingen die me raken. Net als een liedje dat je echt voelt, het gevoel erachter. Je gaat het ontleden: hoe zit iets in elkaar? In mijn vroege tienerjaren was ik fan van Micheal Jackson, ik heb heel lang gedacht dat hij de enige artiest ter wereld was.”
Zou je wereldberoemd willen worden als Micheal Jackson?
Dat niveau van roem moet je niet willen, dat is voor niemand leuk. Het gaat voor mij nu meer over mijn werk, het werk dat ik hier in deze stad kan doen samen met andere mensen. Dat wil ik.
(Ik sloeg het bestand op dat ik met de voice-recorder op mijn laptop heb gemaakt, maakte verbinding met internet en liet Building even chatten met zijn gezin.)
Typisch Building
Favoriete genotsmiddel
“Ik rook graag af en toe een jointje.”
Fijnste plek
“De Katterug. Ik geniet van het werk dat de studenten maken.”
Grootste zonde
“Die heb ik wel een aantal.. Moet ik maar eens iets aan doen.”
Beste eigenschap
“Ik sta voor alles open.”
Grootste ergernis
“Deze oorlog en dat ik niet bij mijn gezin kan zijn.”
Typisch Building
“Mijn handtekening?”
Building over 10 jaar
“Precies als nu. Alleen dan bij mijn familie en in vrede. Maar liever eerder dan 10 jaar.”
 |
| "The End. Is it near?" "Geen idee, maar ga binnenkort maar ter hoogte van café Horen Zeggen kijken en vraag het dan jezelf nog eens af." Graffiti op laken. |
zaterdag 16 oktober 2010
The Siege of Tilburg: Locaties in Tilburg
The Siege of Tilburg: Locaties in Tilburg: "Bekijk de echte locaties in google maps. Binnenkort ook andere foto's die ik tijdens het beleg heb geschoten en niet in de blog staan. The..."
Locaties in Tilburg
Bekijk de echte locaties in google maps. Binnenkort ook andere foto's die ik tijdens het beleg heb geschoten en niet in de blog staan.
The Siege of Tilburg (Het Beleg van Tilburg) weergeven op een grotere kaart
The Siege of Tilburg (Het Beleg van Tilburg) weergeven op een grotere kaart
woensdag 13 oktober 2010
The Siege of Tilburg: “Een van de belangrijkste functies van de kunst is...
The Siege of Tilburg: “Een van de belangrijkste functies van de kunst is...: "- Dzevad Karahasan - 'Dit zei Dzevad Karahasan ooit tegen zijn studenten tijdens het beleg van Sarajevo. Ik geef dit jullie eveneens mee. ..."
“Een van de belangrijkste functies van de kunst is dat ze de mensen behoedt voor onverschilligheid, een mens leeft zolang hij niet onverschillig is. “
- Dzevad Karahasan -
"Dit zei Dzevad Karahasan ooit tegen zijn studenten tijdens het beleg van Sarajevo. Ik geef dit jullie eveneens mee. Mensen willen dit namelijk nog wel eens vergeten of beseffen het geeneens. Laat het goed tot jullie doordringen. Vooral in situaties als deze!"
Bovenstaand vertelde de Surinaamse kunstenaar 'Building' tegen zijn studenten van de Academie voor Beeldende Vorming van Fontys Hogescholen. De studenten wilden maar wat graag aan het werk en onder begeleiding van Building en andere docenten, leerden de studenten te roeien met de riemen die er waren. Rachel die al was begonnen met een monument voor een overleden student van de Rockacademie had in het begin erg veel moeite om aan de slag te gaan; "We konden niet wachten om weer aan het werk te gaan op de academie. Het was in het begin lastig door de granaten die vlakbij insloegen. De eerste week verloren we onze concentratie, maar we wilden weer aan de slag en toen gingen we op zoek naar middelen om weer te focussen."
Voor het eindexamenwerk werkten studenten gezamenlijk met verschillende studenten van de kunstcluster aan een project om van de Katterug een groot decor te maken. Maarten en Jesper van de afstudeerrichting ontwerper visuele communicatie namen het initiatief. “Dat het al in de openbare ruimte is, was één ding. Daar in de openbare ruimte laat je aan de kijker over wat die van iets vind. Toen we het voor ons zagen als een gigantisch billboard hebben we meerdere studenten betrokken bij het project.” Met andere studenten werkten ze aan een synchronisatie van de lichten van de flat om woorden, vormen, tekens en symbolen uit te beelden. Studenten van de dansacademie, het conservatorium en de rockacademie studeerden gezamenlijk een theaterstuk in dat drie keer zou worden opgevoerd.
Sandra, derdejaarsstudente dans, deed met twee medestudenten de choreografie. “Het was ontzettend fijn om met zijn allen aan zo’n groot project te werken. Kunst kan zorgen dat je even uit balans raakt en je jezelf verwondert over de wereld om je heen.” Ook tijdens de repetities was het lastig voor de betrokkenen om zich geheel op het werk te concentreren. Maar na verloop van tijd waren de meesten zo gewend aan de granaten dat ze gewoonweg vergaten erop te reageren, terwijl de dappersten onder hen naar een manier zochten om de granaten als een ‘theatraal effect’ of als uitdrukkingsmiddel in hun spel te betrekken.
Ten tijde van de voorstelling was het precies zo. In het begin schrokken de toeschouwers van granaten en geweerschoten, maar toen gaven ze zich eveneens geheel over aan de voorstelling, met meer genoegen dan de Tilburgers ooit in vredestijd van kunst en cultuur hadden mogen genieten. Het was niet alleen de voorstellingen die verbluffend waren. Elke voorstelling was weer anders, maar alle drie de voorstellingen voedde de mensen en beschermt ze tegen angst als een warme moederschoot of een gebedshuis die nog niet verwoest is.
Tegenwoordig wordt elke week een nieuw woord, teken of symbool op de Katterug uitgebeeld, zolang het gebouw er nog steeds staat.
Zeer snel een interview dat ik had met de Surinaamse kunstenaar ‘Building’
"Dit zei Dzevad Karahasan ooit tegen zijn studenten tijdens het beleg van Sarajevo. Ik geef dit jullie eveneens mee. Mensen willen dit namelijk nog wel eens vergeten of beseffen het geeneens. Laat het goed tot jullie doordringen. Vooral in situaties als deze!"
Bovenstaand vertelde de Surinaamse kunstenaar 'Building' tegen zijn studenten van de Academie voor Beeldende Vorming van Fontys Hogescholen. De studenten wilden maar wat graag aan het werk en onder begeleiding van Building en andere docenten, leerden de studenten te roeien met de riemen die er waren. Rachel die al was begonnen met een monument voor een overleden student van de Rockacademie had in het begin erg veel moeite om aan de slag te gaan; "We konden niet wachten om weer aan het werk te gaan op de academie. Het was in het begin lastig door de granaten die vlakbij insloegen. De eerste week verloren we onze concentratie, maar we wilden weer aan de slag en toen gingen we op zoek naar middelen om weer te focussen."
Voor het eindexamenwerk werkten studenten gezamenlijk met verschillende studenten van de kunstcluster aan een project om van de Katterug een groot decor te maken. Maarten en Jesper van de afstudeerrichting ontwerper visuele communicatie namen het initiatief. “Dat het al in de openbare ruimte is, was één ding. Daar in de openbare ruimte laat je aan de kijker over wat die van iets vind. Toen we het voor ons zagen als een gigantisch billboard hebben we meerdere studenten betrokken bij het project.” Met andere studenten werkten ze aan een synchronisatie van de lichten van de flat om woorden, vormen, tekens en symbolen uit te beelden. Studenten van de dansacademie, het conservatorium en de rockacademie studeerden gezamenlijk een theaterstuk in dat drie keer zou worden opgevoerd.
Sandra, derdejaarsstudente dans, deed met twee medestudenten de choreografie. “Het was ontzettend fijn om met zijn allen aan zo’n groot project te werken. Kunst kan zorgen dat je even uit balans raakt en je jezelf verwondert over de wereld om je heen.” Ook tijdens de repetities was het lastig voor de betrokkenen om zich geheel op het werk te concentreren. Maar na verloop van tijd waren de meesten zo gewend aan de granaten dat ze gewoonweg vergaten erop te reageren, terwijl de dappersten onder hen naar een manier zochten om de granaten als een ‘theatraal effect’ of als uitdrukkingsmiddel in hun spel te betrekken.
Ten tijde van de voorstelling was het precies zo. In het begin schrokken de toeschouwers van granaten en geweerschoten, maar toen gaven ze zich eveneens geheel over aan de voorstelling, met meer genoegen dan de Tilburgers ooit in vredestijd van kunst en cultuur hadden mogen genieten. Het was niet alleen de voorstellingen die verbluffend waren. Elke voorstelling was weer anders, maar alle drie de voorstellingen voedde de mensen en beschermt ze tegen angst als een warme moederschoot of een gebedshuis die nog niet verwoest is.
Tegenwoordig wordt elke week een nieuw woord, teken of symbool op de Katterug uitgebeeld, zolang het gebouw er nog steeds staat.
Zeer snel een interview dat ik had met de Surinaamse kunstenaar ‘Building’
vrijdag 8 oktober 2010
The Siege of Tilburg: De Sloop
The Siege of Tilburg: De Sloop: "Cees Becht was zijn naam, maar in de volksmond zal hij eeuwig voortleven als Cees de Sloper. In 1957 werd hij burgemeester, precies in de pe..."
De Sloop
Cees Becht was zijn naam, maar in de volksmond zal hij eeuwig voortleven als Cees de Sloper. In 1957 werd hij burgemeester, precies in de periode waarin de textielindustrie in Tilburg met donderend geraas instortte. De zestig textielfabrieken die aan 18.000 man werk boden, verdwenen binnen tien jaar door de concurrentie van landen met lagere lonen. De laaggeschoolde fabrieksarbeiders bleven werkloos achter.
Becht wist wel een oplossing om de patiënt te reanimeren. Hij sloopte het oude stadhuis en de Koningswei, een authentieke arbeiderswijk middenin het centrum. Daarvoor in de plek kwamen brede wegen en hoge flats, zoals de Katterug aan de oostkant van het huidige gemeentehuis.
“Hij wilde er een echte stad van maken, een metropool als Rotterdam”, gruwt architect George Bedaux nu. “Dat was zijn grootste fout. Hij brak de mooiste stadskernen af. Wat de Duitsers nagelaten hadden, deed Becht alsnog. Daar is die stomme flat op de Katterug een overblijfsel van. En eigenlijk zouden ze het hele Koningsplein nog eens plat moeten gooien en opnieuw opbouwen.”
Becht wist wel een oplossing om de patiënt te reanimeren. Hij sloopte het oude stadhuis en de Koningswei, een authentieke arbeiderswijk middenin het centrum. Daarvoor in de plek kwamen brede wegen en hoge flats, zoals de Katterug aan de oostkant van het huidige gemeentehuis.
“Hij wilde er een echte stad van maken, een metropool als Rotterdam”, gruwt architect George Bedaux nu. “Dat was zijn grootste fout. Hij brak de mooiste stadskernen af. Wat de Duitsers nagelaten hadden, deed Becht alsnog. Daar is die stomme flat op de Katterug een overblijfsel van. En eigenlijk zouden ze het hele Koningsplein nog eens plat moeten gooien en opnieuw opbouwen.”
http://www.bastimmers.nl/nie-maawe-mar-staawe/
Nu ligt het weer volledig in puin! De eerste krankzinnige en verwoestende aanval op het centrum was ergens halverwege september (geen idee meer welke dag precies, daar geeft ook niemand om. Daarvoor waren er ook korte bombardementen). Het centrum werd bestookt met raketten en artilleriegranaten. Gedurende de eerste oorlogsmaanden vonden de bombardementen vooral 's nachts plaats, zodat de bevolking de hele dag daarop, suf van slaapgebrek als zombies rondliepen.
 |
| Het verwoestende resultaat van raketten en artilleriegranaten is duidelijk zichtbaar op het Piusplein |
 |
| Zuidzijde van de Heuvelpoort in puin. |
Maar zo besef ik wel ineens hoe het meest lelijke gebouw van Tilburg (Dat maar niet te slopen valt!), in de nacht werkelijk prachtig is.
Deze stad mag van geluk spreken. Er bestaat nog altijd;
 | ||
| Binnenkort een interview met studenten van de Academie voor Beeldende Vorming (FontysABV) en het verhaal bij bovenstaande foto |
maandag 4 oktober 2010
The Siege of Tilburg: Oorlog in andere landen
The Siege of Tilburg: Oorlog in andere landen: "Woorden die daar gelden, komen hier terug. Ze klinken bekend, maar zijn anders. Ze maken hier verschil. (Uit: Cel, Charles den Tex, Hoofds..."
Oorlog in andere landen
Woorden die daar gelden, komen hier terug.
Ze klinken bekend, maar zijn anders.
Ze maken hier verschil.
(Uit: Cel, Charles den Tex, Hoofdstuk 63 Bellilog 6 aug 2006)
Ze klinken bekend, maar zijn anders.
Ze maken hier verschil.
(Uit: Cel, Charles den Tex, Hoofdstuk 63 Bellilog 6 aug 2006)
Abonneren op:
Posts (Atom)